Φωτογραφίες από την αποστολή του Phoenix στον πλανήτη Αρη

Φωτογραφίες από την αποστολή του Phoenix στον πλανήτη Αρη

Αναζητώντας ίχνη ζωής στον Αρη

Το μη επανδρωμένο διαστημόπλοιο Φοίνιξ έστειλε τις πρώτες ιστορικές φωτογραφίες από τον πλανήτη Άρη, στον οποίο προσεδαφίστηκε. Το Φοίνιξ θα εξερευνήσει για πρώτη φορά τον βόρειο πόλο του Κόκκινου Πλανήτη, όπως ανακοινώθηκε από τη ΝΑΣΑ. Σκοπός της «επίσκεψής» του είναι να αναλύσει δείγματα εδάφους και πάγου για να διαπιστώνει εάν υπάρχει νερό -και ενδεχομένως πρωτόγονες μορφές ζωής- κάτω από τα αρκτικά υψίπεδά του.
Το διαστημόπλοιο χρειάστηκε σχεδόν δέκα μήνες για να καλύψει την απόσταση των 420 εκατομμυρίων μιλίων και θα παραμείνει στον Άρη για τρεις μήνες συλλέγοντας και αναλύοντας δείγματα πάγου, αλλά και εδάφους κάτω από αυτόν.
Ο κίνδυνος συντριβής του κατά την προσεδάφιση ήταν μεγάλος, ωστόσο τελικά η αποστολή στέφθηκε από επιτυχία. Η αποστολή έχει στοιχίσει 420 εκατ. δολάρια.
Μια απέραντη πεδιάδα που διακόπτεται από μικρές πέτρες και ρηχά χαντάκια αποκάλυψαν οι πρώτες φωτογραφίες από τον Αρκτικό Κύκλο του Αρη. Το «Phoenix» βρίσκεται σε γεωγραφικό παράλληλο αντίστοιχο με αυτόν στον οποίο βρίσκεται η βόρεια Αλάσκα στη Γη και θεωρείται ιδανικό σημείο για τις έρευνες που θα πραγματοποιηθούν στους επόμενους τρεις μήνες.
Το σκάφος διαθέτει ένα ρομποτικό βραχίονα με τον οποίο θα σκάψει στο έδαφος του Αρη και θα συλλέξει δείγματα πάγου τα οποία βρίσκονται σε βάθος μικρότερο του ενός μέτρου. Ειδικά όργανα θα λιώσουν τον πάγο και θα αναλύσουν τη χημική σύστασή του. Οι επιστήμονες δεν περιμένουν να βρουν νερό σε υγρή μορφή, αλλά, όπως τονίζουν, «αν υπάρχουν ίχνη ζωής οπουδήποτε στον πλανήτη, το πιθανότερο είναι να βρίσκονται στον πάγο». Στον Αρη βρίσκονται αυτή τη στιγμή άλλα δύο διαστημόπλοια, το «Spirit» και το «Opportunity», που εξερευνούν τη ζώνη του Ισημερινού.

ΑΠΕ - ΜΠΕ

Κύμα φυγής από το ολοήμερο σχολείο

Απογοητευμένοι γονείς και δάσκαλοι από το εκπαιδευτικό έργο του θεσμού, που εντός διετίας έχασε το 25% των μαθητών του
Του Αποστολου Λακασα
Το ολοήμερο σχολείο βρήκε φανατικούς υποστηρικτές ανάμεσα στους σύγχρονους εργαζόμενους Ελληνες γονείς που... τρέχουν να τα προλάβουν όλα, την ίδια στιγμή που οι παππούδες και οι γιαγιάδες είτε εξακολουθούν να εργάζονται είτε επιλέγουν να περάσουν τη ζωή μετά τη σύνταξη αφιερώνοντας περισσότερο χρόνο στον εαυτό τους, είτε για λόγους υγείας αδυνατούν να βοηθήσουν.
Πάνω από εννέα στους δέκα γονιούς (93,40%) δηλώνουν ότι το ολοήμερο σχολείο –το πρόγραμμα του οποίου αρχίζει μετά τη λήξη του βασικού ωραρίου και διαρκεί έως τις 4 μ.μ.– επιτελεί κοινωνική αποστολή καθώς ουσιαστικά τους αποδεσμεύει από την επίβλεψη των παιδιών τους. Γι’ αυτό άλλωστε όλοι οι γονείς (99,3%) ζητούν να συνεχιστεί η λειτουργία των ολοήμερων. Μήπως όμως το σχολείο αυτό έχει καταλήξει ένα «πάρκινγκ» μαθητών; Οι απαντήσεις γονιών και εκπαιδευτικών που συμμετείχαν σε πανελλαδική έρευνα των Ινστιτούτων Εργασίας της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδος (ΔΟΕ) δείχνουν ότι το ολοήμερο σχολείο αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα ως προς το εκπαιδευτικό σκέλος.
500.000 μαθητές
«Ο θεσμός είναι καταξιωμένος στη συνείδηση των γονιών και των εκπαιδευτικών. Ομως, δυστυχώς, παρά το δυναμικό του ξεκίνημα στις αρχές της δεκαετίας, το ολοήμερο εγκαταλείφθηκε στην τύχη του από την Πολιτεία. Αυτό άλλωστε το παρατηρούμε και σε άλλους τομείς, και ιδίως στην εκπαίδευση, που τα πράγματα αφήνονται στην τύχη τους», ανέφερε στην «Κ» ο καθηγητής Σχολικής Παιδαγωγικής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και υπεύθυνος της έρευνας κ. Χαράλαμπος Κωνσταντίνου. Η κατάσταση αυτή οδηγεί σε μείωση του ενδιαφέροντος. Είναι ενδεικτικό ότι, σύμφωνα με τα στοιχεία του προέδρου της ΔΟΕ κ. Δημήτρη Μπράτη που θα παρουσιάσει την έρευνα αύριο σε ημερίδα στα Ιωάννινα, ενώ τον δεύτερο χρόνο λειτουργίας των ολοήμερων σχολείων, το σχολικό έτος 2003-2004, ο αριθμός των μαθητών διπλασιάστηκε σε σχέση με τον πρώτο χρόνο, τα δύο τελευταία χρόνια παρατηρείται μείωση του μαθητικού δυναμικού της τάξης του 20-25%. Ειδικότερα, σήμερα λειτουργούν 6.636 ολοήμερα σχολεία. Εξ αυτών τα 2.365 είναι νηπιαγωγεία (από συνολικά 5.731) και 4.271 δημοτικά από συνολικά 5.532 δημοτικά σχολεία σε όλη τη χώρα. Δηλαδή, το 41% των νηπιαγωγείων και το 77% των δημοτικών σχολείων λειτουργούν ως ολοήμερα. Σε αυτά φοιτούν περί τους 516.000 μαθητές έως 12 ετών.
Ελλείψεις προσωπικού
Το μεγαλύτερο πρόβλημα των ολοήμερων σχολείων είναι η μη έγκαιρη πρόσληψη εκπαιδευτικών. Αυτό υποστηρίζει το 60% των εκπαιδευτικών και το 55% των γονέων. Αυτό έχει ως συνέπεια πολλοί γονείς να μην στέλνουν τα παιδιά τους σε ολοήμερο, αφού δεν μπορούν να κάνουν προγραμματισμό του ωραρίου τους. Από την άλλη, η έλλειψη εκπαιδευτικών ενισχύει το χαρακτήρα του «πάρκινγκ», αφού τα παιδιά απλώς φυλάσσονται τις επιπλέον ώρες μετά τη λήξη του κανονικού προγράμματος στο σχολείο. Η ελλιπής οργάνωση του προγράμματος σπουδών είναι το δεύτερο σοβαρότερο πρόβλημα των ολοήμερων σχολείων, με βάση τις απαντήσεις των γονιών (το 20% υποστήριξε κάτι τέτοιο). Οι γονείς μάλιστα θεωρούν ότι εκτός από την προετοιμασία των μαθημάτων της επόμενης ημέρας (66%), η εκμάθηση χρήσης ηλεκτρονικού υπολογιστή (17%) και η διδασκαλία αγγλικών (9%) είναι οι βασικότερες δραστηριότητες του προγράμματος του ολοήμερου.
Ως προς τα προβλήματα των υποδομών, γονείς και εκπαιδευτικοί δίνουν βάρος στην απουσία κατάλληλων, ειδικών χώρων εστίασης των μικρών μαθητών. Μάλιστα, ενώ το 48% των γονιών χαρακτηρίζει τον τρόπο σίτισης των παιδιών του καλό ή πολύ καλό, αυτοί που γνωρίζουν την κατάσταση –οι εκπαιδευτικοί– έχουν άλλη άποψη. Το 38% των εκπαιδευτικών κρίνει τον τρόπο σίτισης κακή ή πολύ κακή. Απαντήσεις που δείχνουν ότι απαιτούνται νέα βήματα ώστε το ολοήμερο σχολείο να αποβάλει τη «ρετσινιά» του... πάρκινγκ παιδιών!
Η ταυτότητα της έρευνας
Στην έρευνα συμμετείχαν 2.044 γονείς και 198 εκπαιδευτικοί των ολοήμερων δημοτικών σχολείων από 202 σχολεία σε όλη τη χώρα. Στην ερευνητική ομάδα, με επικεφαλής τον καθηγητή Σχολικής Παιδαγωγικής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων κ. Χαράλαμπο Κωνσταντίνου, συμμετείχαν οι Καίτη Μιχαλοπούλου, Κώστας Δημουλάς, Κώστας Μπουκουβάλας, Ευστράτιος Χατζηδημητρίου και Σωτήρης Γεωργόπουλος. Η έρευνα διεξήχθη με την πρωτοβουλία και τη συνεργασία των Ινστιτούτων Εργασίας της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ (ΙΝΕ) και της ΔΟΕ (ΙΠΕΜ). [+] ΓPAΦHMA

Πηγή:kathimerini.gr

«Ο μηχανισμός των Αντικυθήρων», το GPS των αρχαίων

Το δικό τους GPS (Σύστημα Παγκόσμιου Εντοπισμού Θέσης) φαίνεται πως είχαν οι αρχαίοι, σύμφωνα με τους επιστήμονες του Εργαστηρίου Αστροφυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Όπως γράφουν Τα Νέα της Παρασκευής, πρόκειται για τον πολύ γνωστό σε όλους «Μηχανισμό των Αντικυθήρων», ο οποίος μπορούσε να προσδιορίζει το γεωγραφικό μήκος κάθε περιοχής και να χρησιμεύει στη δημιουργία αξιόπιστων χαρτών από τον 2ο αιώνα π.Χ.
Αφού εκείνη την εποχή δεν υπήρχε ούτε το Γκρίνουιτς ούτε ο Ισημερινός, οι Έλληνες αστρονόμοι είχαν προσδιορίσει έναν μεσημβρινό ο οποίος διερχόταν από τη Ρόδο και την Αλεξάνδρεια και ο οποίος χρησιμοποιείτο για να υπολογίζεται η απόσταση και η θέση διαφόρων προορισμών.
Σύμφωνα με τον διευθυντή του Εργαστηρίου Αστροφυσικής, Ξενοφώντα Μουσά, με τον τρόπο αυτό και με τον «Μηχανισμό των Αντικυθήρων», δημιουργούνταν αξιόπιστοι χάρτες που περιλάμβαναν νέες περιοχές.
Ο Μηχανισμός μπορούσε να προσδιορίζει το γεωγραφικό μήκος διαφόρων περιοχών αξιοποιώντας την εύρεση της θέσης της Σελήνης στον ουρανό.
Πιο συγκεκριμένα, όταν ένα πλοίο ξεκινούσε από τη Ρόδο με σκοπό να μετρήσει το γεωγραφικό μήκος στις Συρακούσες ή στο Γιβραλτάρ, ο πλοηγός όριζε στον μηχανισμό τη θέση της Σελήνης όπως αυτή φαινόταν στον ουρανό της περιοχής απ΄ όπου σάλπαρε, δηλαδή τη Ρόδο.
Έβρισκε λοιπόν τη θέση της Σελήνης σε σχέση με τη θέση κάποιου λαμπρού αστεριού που εκείνη την ώρα έβλεπε.
Όταν έπειτα από λίγες ημέρες το πλοίο βρισκόταν στις Συρακούσες ή στο Γιβραλτάρ, ο πλοηγός μετρούσε τη διαφορά θέσης της Σελήνης ανάμεσα στην πρόβλεψη του μηχανισμού, που τους έδειχνε πού είναι η Σελήνη στη Ρόδο και την πραγματική θέση της Σελήνης που έβλεπαν στον ουρανό.
Από τη διαφορά που προέκυπτε καθόριζε το γεωγραφικό μήκος της περιοχής όπου βρισκόταν.

Newsroom ΔΟΛ

Χιροσίμα: Δέκα ανέκδοτες φωτογραφίες της φρίκης

Στη δημοσιότητα δόθηκαν δέκα ανέκδοτες - μέχρι σήμερα - φωτογραφίες οι οποίες απεικονίζουν τον εφιάλτη από την πρώτη ατομική βόμβα που έριξε στη Χιροσίμα το βομβαρδιστικό Β-29 Enola Gay, το πρωί της 6ης Αυγούστου 1945. Ο φωτογράφος που απαθανάτισε τη φρίκη παραμένει άγνωστος.
Πρόκειται για τις πρώτες φωτογραφίες που τραβήχτηκαν αμέσως μετά την έκρηξη της βόμβας και απεικονίζουν το μέγεθος της φρίκης, που μόνο με εικόνες γενοκτονίας μπορεί να συγκριθεί: οι νεκροί παύουν να είναι αριθμοί και στατιστικά δεδομένα και «ζωντανεύουν» μέσα από το φακό του αγνώστου φωτογράφου.
Εκτιμάται ότι αφού απαθανάτισε το θάνατο εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων, ο φωτογράφος πέθανε λίγο αργότερα από τη ραδιενέργεια.
Η φωτογραφική μηχανή που είχε συλλάβει το μέγεθος της τραγωδίας βρέθηκε τυχαία από έναν αμερικανό στρατιώτη, τον Ρόμπερτ Καπ, καθώς αυτός περιδιάβαινε ανάμεσα στα πτώματα. Ο στρατιώτης εμφάνισε τις φωτογραφίες και τις κράτησε για τον εαυτό του.
Το 1998, οι φωτογραφίες από την προσωπική συλλογή του Καπ δόθηκαν στο Αρχείο του πρώην προέδρου των ΗΠΑ Χέρμπερτ Χούβερ στο πανεπιστήμιο Στάνφορντ με τον όρο να μην δημοσιοποιηθούν πριν περάσουν δέκα χρόνια. Οι φωτογραφίες αυτές, λοιπόν, ανασύρθηκαν την Τετάρτη (7/5) από το Αρχείο από τον καθηγητή Σον Μαλόι - ερευνητή στο πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια - και δόθηκαν στη δημοσιότητα. Ο καθηγητής συνεχίζει την έρευνά του, αναζητώντας πληροφορίες για τον άγνωστο φωτογράφο.
Ο καθένας αναγνωρίζει στις φωτογραφίες αυτές τα θύματα του Μαουτχάουζεν, τα πτώματα των Εβραίων στο γκέτο της Βαρσοβίας που εξεγέρθηκαν, των παιδιών στην Χαλάμπια, την πόλη όπου ο Σαντάμ Χουσεΐν χρησιμοποίησε όπλα χημικού πολέμου, καθώς και άλλων θυμάτων παρόμοιων τραγωδιών.

Αντιδράσεις για την υπηρεσία Google Street View

Εντονες αντιδράσεις και προβληματισμό για την προστασία του ιδιωτικού απορρήτου εγείρει η δοκιμαστική λειτουργία του Google Street View στην Ιταλία. Η υπηρεσία αυτή παρέχει πανοραμικές φωτογραφίες σε πραγματικό χρόνο από την κίνηση στους δρόμους, αλλά παράλληλα καταγράφει τις κινήσεις των περαστικών, πολλές φορές με δυσάρεστες επιπτώσεις. Το αποτέλεσμα ήταν να ξεσηκωθούν οργανώσεις προστασίας προσωπικών δεδομένων, καθώς με το πρόγραμμα αυτό «πλήττεται το δικαίωμα της ανωνυμίας». Αν και το πρόγραμμα αυτό χρησιμοποιείται σε μεγάλες πόλεις των ΗΠΑ, όπως η Νέα Υόρκη, το Σικάγο και το Σαν Φρανσίσκο, η εφαρμογή του στην Ευρώπη δείχνει αμφίβολη.

www.blogoscoped.com

40 χρόνια από τον «Μάη '68»

ΑΥΤΟ το μήνα συμπληρώνονται σαράντα χρόνια από τον «Μάη του 68»,από το φοιτητικό κίνημα που συντάραξε τη Γαλλία και την Ευρώπη ολόκληρη με απήχηση σε όλη την υφήλιο και υπήρξε ο προάγγελος της πτώσης του στρατηγού Ντε Γκώλ από τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας. Ολα ξεκίνησαν από το Πανεπιστήμιο της Ναντέρ με απεργίες των φοιτητών που ζητούσαν μεγαλύτερες ελευθερίες και συμμετοχή στη διοίκηση των πανεπιστημίων. Από την Ναντέρ οι απεργίες άρχισαν να εξαπλώνονται σε άλλες πόλεις και σε άλλους κλάδους, μέχρι που έγιναν «κίνημα» όταν έφτασαν σ' ένα από τα μεγαλύτερα και αρχαιότερα πανεπιστήμια, στη Σορβόνη του Παρισιού. Το μέγεθος και η απήχηση της επανάστασης των φοιτητών ήταν τέτοια, που άρχισαν να προσχωρούν σε απεργίες διάφοροι κλάδοι με αιτήματα για καλύτερες αποδοχές, κοινωνικές παροχές, συμμετοχή στη διοίκηση επιχειρήσεων και διάφορα άλλα. Οι μεγαλύτερες βιομηχανίες της Γαλλίας παρέλυσαν με απεργούς δεκάδες χιλιάδες εργαζομένων, όλοι οι κλάδοι άρχισαν να απεργούν, πέρασαν στην απεργία και οι αστυνομικοί και όταν ο Σαρλ Ντε Γκώλ επέστρεψε από ένα ταξίδι του στη Ρουμανία με μεγάλη δυσκολία βρέθηκε υπάλληλος για να τοποθετήσει στο αεροπλάνο τη σκάλα που θα κατέβαινε ο generale...Εν τω μεταξύ τα πανό με τα παντός είδους συνθήματα έχουν αφήσει εποχή ενώ οι πλάκες των πεζοδρομίων ξερριζώνονταν για να εκτοξευτούν σε διάφορες κατευθύνσεις... Υστερα από δύο περίπου εβδομάδες ο θόρυβος εκόπασε και τα συνεργεία άρχισαν να καθαρίζουν από τις αίθουσες της Σορβόνης άδειες κονσέρβες, ναρκωτικά, προφυλακτικά κ.ά. Τα χρόνια πέρασαν και οι ταραχοποιοί έγιναν φιλήσυχοι και βολεμένοι πολίτες. Ο κυριότερος από τους πρωτεργάτες των ταραχών, ο Γερμανοεβραίος Κον Μπεντίτ είναι σήμερα ευρωβουλευτής των Πράσινων της Γερμανίας. Εκείνο που έμεινε αναλλοίωτο είναι οι ταινίες που γύρισαν διάσημοι σκηνοθέτες με αφορμή την ιστορική επανάσταση των φοιτητών. Σαράντα έτη φωτός...Με αφορμή τα σαράντα χρόνια από τον εκρηκτικό Μάη του 68 το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης σε συνεργασία με το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης και το περιοδικό «Ιστορείν», έχει οργανώσει ένα εκτενές πολύπλευρο αφιέρωμα με τον γενικό τίτλο «Μέρες του 68» με εικαστική έκθεση, διεθνές συνέδριο και την προβολή 10 ταινιών με τον γενικό τίτλο «40 έτη φωτός από το Μάη του 68».Οι ταινίες, γυρισμένες πριν, κατά τη διάρκεια ή μετά το 68, αντανακλούν το πνευματικό, καλλιτεχνικό, κοινωνικό και πολιτικό πλαίσιο που τροφοδότησε και πυροδότησε το επαναστατικό κίνημα της περιόδου δίνοντας στο θεατή μία τοιχογραφία της εποχής. Σήμερα (5 Μαΐου) στον κινηματογράφο «Ολύμπιον» θα προβληθεί η ταινία του Τσεχοσλοβάκου σκηνοθέτη Μίλος Φόρμαν «Οι έρωτες μιας ξανθιάς» από τα προοίμια της τραγικής «Ανοιξης της Πράγας» τον Αύγουστο του 1968. Revolution I love youΣήμερα (5 Μαΐου) ώρα 21.00 εγκαινιάζεται στο Λιμάνι στη Θεσσαλονίκη, στην Αποθήκη Β1 η έκθεση «Revolution I love you» με έργα από 12 σύγχρονους καλλιτέχνες από διάφορες χώρες, τα οποία είτε δημιουργήθηκαν μέσα στο επαναστατικό κλίμα του Μάη του 1968 είτε αποτελούν τρέχουσες προσεγγίσεις σε ζητήματα πολιτικής και κοινωνικής πάλης.Η έκθεση, την οποία επιμελήθηκαν οι Maja και Reuben Fowkes, επιδιώκει να αναδείξει την πολλαπλότητα των εκφάνσεων με τις οποίες εκδηλώθηκε το ρεύμα της κοινωνικής και πολιτικής αμφισβήτησης σε διαφορετικά μέρη του κόσμου και σε αντίπαλα πολιτικά συστήματα σε Ανατολή και Δύση. Τα Χρόνια της ΟυτοπίαςΟ «Μάης του 68» στο Παρίσι, η «Ανοιξη της Πράγας», οι φοιτητικές διαδηλώσεις στα αμερικανικά πανεπιστήμια, το κίνημα ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ, οι αντιδικτατορικοί αγώνες στη Νότια Ευρώπη, συνιστούν σημεία καμπής στη σύγχρονη ιστορία και το 1968 χαρακτηρίσθηκε από την εμφάνιση νέων κοινωνικών υποκειμένων, τα οποία με τις πρακτικές τους αμφισβήτησαν τις παλαιές θεωρίες και ιδεολογίες.Το περιοδικό «Ιστορείν» έχει διοργανώσει διεθνές συνέδριο με τίτλο «Τα χρόνια της ουτοπίας: Κοινωνικά κινήματα και θεωρητικές αναζητήσεις σαράντα χρόνια μετά το 1968» το οποίο θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 4 Ιουνίου στη Θεσσαλονίκη, στην Αποθήκη Β1 στο Λιμάνι και από τις 5 έως 7 Ιουνίου θα μεταφερθεί στην Αθήνα στο Μέγαρο Δρακοπούλου, όπου θα προβληθεί η ταινία «Ο Μιλού το Μάη» των Ζαν Κλοντ Καριέρ και Λουί Μαλ.